nereden çıktı şimdi bu diyenlere hemen söyleyeyim. kanal türk radyo dinlerim hep. dönülmez akşamın ufkundayım, vakit çok geç şarkısı çalmaya başladı...... gözlerim daldı bir an. bu benim içimde ki sesin düğünden bir gece evvel söylediği şarkıydı..... dönülmez akşamın ufkundaydım... düğün var yarına:)))) derken albüme bakayım dedim. bir de baktım gelen konukların çoğu rahmetli olmuş neredeyse.... hüzünlendim. kulakları çınlasın o zaman belediye başkanı olan ismail özay, kulağıma eğilip ; bak benim evlendirdiklerim boşanıyor haaaa ona göre deyip güldürmüştü beni, tam güldük 7 yıl sonra:)))))))) nikah şahidim de şimdi ki belediye başkanımız ülgür gökhan'ın amcası fuat amca idi. ergüven'in ki ise yargıtay'dan emekli hakim amcası sedat cebeci.
ergüven ile biz çocukluk arkadaşıyız. kız kardeşi arkadaşımdı aslında en önce. onun babası göz doktoru benim ki de gözlükcü. aileler de tanıyor birbirini. ve de yıllarca aynı apartmanın, aynı katında komşu oturduk. ankara ted kolejinden, ışık lisesine geçmişti. tatillerde gelirlerdi iki kardeş buraya. bluğ çağından beri aşıktı bana. nasıl sürdürdüyse aşkını içinde onca yıl.
üniversitedeyken onun doğum gününde aradım onu. hiç atlamam kimsenin doğum gününü. ben aranınca çok seviniyorum çünki...!!! kişi kendinden bilirmiş işi misali ararım herkesi. 11 mayıs da aradığımda nasıl sevindi ve şaşırdı nereden aklına geldi diye.... geleceği tutmuş, olacağı varmış işte:))) 1 ay sonra yaz tatili var. geldiğimde de uğradım o'na. kuyumcu o zamanlar ergüven. o yaz başladık flört etmeye. zaten 1 yıl sonrada evlendik okul bitince. kızarım hala bana evlenme bile teklif etmedi diye:))))) hayırlı gün deyip istemeye geliyoruz perşembe dedi, o oldu yani bana teklif:))))) 6 şubat 1994'de evlendik.
neyseee, nerden nereye işte.... iyi ki de evlenmişim, iyi ki de arka arkaya doğurmuşum, iyi ki de boşanmışım... çok güzel günlerimiz oldu...çocuklarımız oldu, anılarımız oldu.....insanın bile ömrünün belli olmadığı dünyada, ilişkilerin ölümsüz olduğunu düşünmek garip zaten, hayıflanmaya değmez hiçbirşey....güzel olanları düşünmek lazım hep. dostuz, arkadaşız hala.
hay allah, yine nostalji yaptık. kulakların çınlasın eski kocam:))))))
maziyi unutmamak ne güzel. yine de hatırlanıyormuş değil mi?
YanıtlaSilEvlenmek hem çok kolay hem çok zor.Anlaşmak ta öyle.Ama benim gibi üç kez yapan babayiğit neredeeeeee?Hemde tek başına.5 çocuk,3 kadın,elde var sıfır.Hayırlı işler,bol güneşler...Ama kendi ettiğimden de bulduğumdan da pişman olmadım .olmam,hayat beni değil ben hayatı yaşarım.Canım sağolsun.Gözüm karadır benim.Dlarım hayatın en dibine,yinede zaferle çıkarım.Herzaman derim kıralı gelse,umrumda değil.Gidene kapım açık gelene kapım açık.Mevlana gibiyim yani.Benden memnun olmayana neden diye de sormam.Yalvarmak için kıymetli saatlerimi harcamam.Bazen geriye dönüyor bakıyorum da aman Allahım 3 ev,3 kadın,5 çocuk,3 kayınpeder,3 kayınvalide,8 baldız,6 kayınbirader,2 cici baba,1 cici anne,birsürü çoluk çocuk,5 damat...Gelde anlat.Aralarından iyi sıyrılmışım.Kendimle gurur duyuyorum.Demek ki hepsinin hakkını vermişim,hiç vicdanım sızlamıyor çünkü.Ben kurdum onlar yıktı çünkü.Ne diyeyim Allah'ın işine karışılmaz.Atila Demir.Saygılarımla,
YanıtlaSil