bilmiyorsun ki anne..... hayat adına öğrettiklerinden ziyade,öğretmediklerine kızdığımı...bilmiyorsun acılarımı...yüreğimin her gün derinine ittiğim ızdıraplarını..terbiye,saygı,edep diye sustuklarımı,yuttuklarımı..keşke mücadelenin yerine vazgeçmeyi öğretseydin,keşke susmaların yerine,rezil etmeleri,sabrın yerine intikamı....sevmeyi bile bilmiyorumdur belki...sevmek olmamalı bu..sevdiğin sancılı geliyorsa yüreğine,eksiltiyorsa seni,tüm bağlarını bir bir çözüp,ittiriveriyorsa uçurumdan.. kendime değerli gelmiyorsam severek,,kendime sevgimden vazgeçiyorsam gün be gün ,ben sevmeyi bile yanlış öğrenmişim anne..
canım yanıyor benim çok..tebessümle kapanmıyor yaralarım..bilmediğim çok şey var hayata dair..kötülük nedir anne?? kötülükleri seyretmek nasıl birşeydir..alışkanlığım yok,görmek istemiyorum....iyi etmemişsin göstermeyerek.. sadece ağlamayı biliyorum anne..hemde günlerce..işte bunu da sen bilmiyorsun..öğrettiklerinin arasında çünkü,acılarını gizlemek..
yeni doğrularla sevmek istiyorum,yeniden doğmak..unutmak,vazgeçmek,düşünmemek...izin vermemek..aslında öc almayı öğrenmek belki iyi gelirdi..ama bu zor bir ders anne..senin öğrettiğin doğru hayat..beni hep ağlattı...çok ağlıyorum ben anne.......
harika san
(facebook taki notlarımdan..)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorum yaz