SON KABUS...

kaç kere ıslak kirpiklerini sile sile yazmıştı...kaç kere kırılmıştı kalbi...dudağı titredikçe eksik çıkıyordu kelimeleri..son yıllarda en becerebildiği şeydi acıtanları seçmek...son deneyimlerinde iblisler dünyasının avlusuna bırakılmış bebek gibi hissediyordu kendisini..ait değildi o dünyaya...

o dünyada kendini,nasıl göründüğünü,itibarını düşünmeyen,gerçek sevgileri aramayan,gününü gün eden...acı kahkahalar atan, şiddet ve uyuşukluk içerikli gecelerin insanları vardı..inançsız,vicdansız ve acımasızdılar..o fanustakiler sevginin onlara yasaklandığı dünyanın sevişenleriydiler..umursamaz,aykırı ve yalancıktan..herkes birbirinin eskisi,aynı kafaların partner değiştirdiğinde,pür neşe dansettiği,yüzleri asık,duyguları alınmış birer şakası gibiydiler.. aşırı suçluluk içerisinde olan ve bunu düşünerek kaldıramayacağı için,üzerine bir yenisi ,bir yenisini daha ekleyen,kendileriyle yüzleşmek istemek şöyle dursun,örtbas ederek ,haklılık sağlayan iblis gurubu...cennetini kaybetmişlerin,cehennemi güzelleştirme durumu..birer ikişer günlük heyecanlarla,saklanan gerçekler..insanlığın ötesindeki,birbirini kullanan,maskeli yüzler..içlerindeki derin pişmanlık duyguna,öfke ekleyip,kendi yarattıkları canavarlarla baş etmeye çalışan yorgun insanlar..akıllarından bir gün bile iyi olmayı,kendilerinden af dilemeyi,sadeleşmeyi geçirmeyen...birbirlerine beğeniyle değil,bir önceki duygu durumunu atlamak,diğerine acı vermek,yüzlerdeki ilk an ki sevinç,daha 24 saat geçmeden,onların beynini ve kalbini yoklayan gerçekler...sonra harala gürele sevişmeler...baştan sona,, birazdan patlayacak su kabarcığı kadar ki süredeki mutluluklar..

bu herhalde son aşama olmalıydı diye düşünüyordu,soğuk yanağında ki sıcak yaşını silerken..bu da bir sınav olmalıydı...aralarına atılmıştı ve sınanıyordu...benzememişti hiçbirine..o hep insan kalmayı yeğledi..çürükler içindeydi tüm ezilen duyguları..iyilik ve sevgi.....tüm yapılanlara ,izletilenlere rağmen asla vazgeçmeyeceği bir duruştu...canını yakanların,uçurum önünde dikilişlerinde ittirmedi kimseyi....hatta kucaklamak istedi..omuz silktiler,sen de kimsin git başımızdan dediler...belkide kanatlı olduklarına inanıyorlardı....insan tarafı bunu algılayamıyor ,tanımlayamıyordu...birbirlerini yemeğe götürüyorlar o'nu çağırmıyorlardı...çalgı,cümbüş,eğlencenin içine almıyorlardı...karşısında yiyip içip,merhamet etmiyorlardı..ve onlar hiç ağlamıyorlardı...kimseyle beraber bir fotoğrafı yoktu yıllardır....nereyi bulursan yat işte deyip,kirli çarşaflarda uyutuyorlardı..doğum gününü hatırlamıyorlardı....sürpriz yapar gibi yapıp sonra hep birlikte dalga geçiyorlardı..burada ki öksüzlük,yalnızlığa rağmen O ise ölümü değil,yaşamı düşünüyordu..evet evet...son sınavdı bu...son öğreti,son deneyim.. SEVGİyi çok özlemişti....insanı insan yapan değerleri anlamıştı...vicdan,merhamet,doğruluk,sevgi......neyi istediğinin,neyi seçeceğinin bilincinde sadece buz gibi olmuş elleriyle dua ediyordu..

sağına döndü birden...eline etten bir boynuz geldi...ürktü....nasıl geçecek bu...herkes gördü şimdi daha fazla alay edecekler diye ağlarken uyandı.......kendi küçük ,gerçek,sevgi ve saygı dolu dünyasındaydı...bu kabusu hiçbir zaman unutmayacaktı...o rüyadaki kişileri tek tek aklına getirdi..hıçkıra hıçkıra ağladı.....titriyordu...örtündü...gözlerini tavana dikti,,düşündü öylece yarım saat..rüyadaki fotoğrafları düşündü...sevişmeleri... ölümlerin üzerine kurulan eğlenceleri....derin bir nefes aldı,kalkıp aynaya baktı....okşadı ıslak yanaklarını... bu da geçmişti...korkunç bir kabus olarak...belki tarih yazardı 1 şubat dehşetini...bekleyecekti..

hislerini yokladı...kendini sevdi,,bütün sevdiklerini aradı tek tek...gerçekten inanarak duydu,aldı kabul etti SENİ SEVİYORUMları....ŞÜKRETTİ inançlarına,giyindi..birinin sıcacık eline ihtiyaç duydu,,şefkat dolu, sevecen,sevgisine gerçekten inandığı , diğer biriktirdikleri gibi,ömür boyu varolacağını bildiği....samimi candan,içten...kabusu aklındaydı....iblislerin dünyasındaki korkuları düşündü....kendi asıl olanıyla,özüyle,sarmaş dolaş çıktılar evden..

SEVGİLERİMLE

HARİKA SAN