BİLİNMEZ EŞSİZLİĞİM…
Tanrım kimseyi yalnızlıkla ıslah etmesin….yalnız olduğun düşüncesiyle de…ikili veya çoklu kalabalıklar da tahammül ediyor olmaktan öteye geçmiyor gerçi…yani neresinden baksan boklu çomak… bu yalnızlık duygusu kişi değil ama…..düşünce, zevk, keyif her şeyi içine alıyor…öğrendik ki benzetmeye çalışmayacağız…e peki…?? Benzemekse pek lezzetsiz,sıradan…! Ne yapmak lazım geldiğini düşünüyorum düşünüyorum….bu şehirde mi bu duygum acaba..? ama ben alışkanlıklarımdan da vazgeçemem, çünkü alışkanlıklarımda selam var, görünürlük var, itibar sahibi olmak var, bilmek var….yolları bilmek bile bunun içinde, kasabı bilmekte, tüpçüyü bilmekte….yok göçebe bir ruhum,,,,ve tam aksine kökleşmek, yerlileşmek…namlı olmak hoşuma gider..turist bile olamıyorum ki gittiğim yerlerde…hanedana sahip ruhum…garipçe sürdürüşlerim..hep şık olmak var aklımda…her şeyde..davranışta, verilecek derste, davette, cevaplarda, kalkıp gidişte, oturup dinleyişte, içişte ve hatta kusuşta…..adabın mahşeretiyle, göze sokarcasına.. içimde filizlenenler çınar olmuş çoktaaaann da haberim yok..değişeyim diyorum kendimce, sonra dinliyorum ki bu memnuniyetsizliğe varmak isteyen hayatlar dolu etrafımda..tam adım atacakken duruyorum….belki de yetişsinler diyedir. Ama atı alan üsküdarı geçti,,,beşiktaştan bakakalmış gibiyim…. Bu benim kendi muhakemem, severim soruları.illa bir cevabı olmalı diye düşünürüm, bilinç ve mantık barındıran. Biz doğuruluvermiş hayvanlar değiliz çünkü….düşünebilen insanlarız..kendi doğrularımız yanlış bile olsa,,, kendimize verilecek cevaplarımız olmalı, kaytarmadan…sindirmeden dönem atlamamalıyız, kabız yaşamamak için….cıvıkta olmamalı elbet. Yani yediklerimize ve yedirilenlere dikkat etmeliyiz dostlar..ahkam kesmek değil maksadım… hatta neyi becerdin derseniz….intiba edinmek haricinde pek bir şeyde yapmadım…sadece aynı durdum diyebilirim…karaktersiz yerine…eleştirilebilinen bir karakterimin muhakkak olmasını istedim….sezon başlarında defileler yapmadım kendime, kokteyl de vermedim, ama çizgimi korudum..piyasaya göre değildi yaşamım. Kendimceleri yaşamakta fark yarattım. Harikaca bir yaşamın içinde harikulade olmasamda, kendim gibi olmaktan ve kalmaktan gururlanabildim de, süre gelen mutsuzluğa ve yalnızlık hissine çözüm bulamadım. Yapamayacağım, beceremeyeceğim hiçbir şey yokken, nedense yapmadım, hayır…nedenlendirerek yapmadım çünkü hiçbiri beni heyecanlandırmadı…..yapamaz olacağım bir şeyi yapmış olmaktır belki istediğim……bunlar kolay şeyler…verilmiş yeteneklerdi sadece…elimde ki imkanlarla eşleşmek isterken ben EŞŞİZ KALDIM……seviyorum boşluklarımı yazmayı…
Sevgilerimle…. Harika san
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorum yaz