BİR çocuğun hikayesi......

ANA karekter..

bir kitap okuduğunu anlatmıştı çok eskiden....hamileliğine dair.önce bedenini çirkinleştirdiği, sonra da kocasının ona duyduğu sevgiyi böldüğü için... bebeğine dair sevgisizliğini anlatırken.!! aslında tam olarak sevgi değildi adı....ilgi ve hırsının taşıdığı birincilik isteği... içinden çıkan bir bebekle gölgelenebilir miydi hiç??? insanlara anlatamadığı yoğun bir utançla büyüttü onu....bazen vicdan yapıp süslesede...istemediği. önüne geçmeyi arlı bir istek haline dönüştürüp, mücadeleci ruhunla mücadele ettiği süreç başlamıştı artık...!!

2. çocuk oluşundan mı başlamalıydı muhasebeye bilinmez. ritmik bir matematikle yürütmek istediği hayatta, sağlaması hiç tutmayan, yazılı sınavda ezberden, testte de bazen şansına geçen kadın..!!çocuğun doğumgünü partilerinde, topladığı kalabalığa, pastası tabağı, sunumuyla,bebeğin yaş sevincinin daha önünde bir gösteriyle çıkan...ANNE lafını benimseyememiş, rakibini al aşağı edercesine hazırlanan bir kadın.anlatılamaz dertler bu olsa gerekti..şimdi şimdi daha iyi anlıyorum, dediklerini...

içinde kocasına duyduğu gerçek aşk olsaydı....beraber bir meyvayı paylaşmanın, beğenmenin gururu olurdu...hatta kocası ondan doğanı sevmez ise bunun kaprisi olurdu...doğurduğumu sevme beniim diye bir komut olabilir mi?? onu dinleyip seyrettikçe, çocuğu takılırdı hep gözüm...kendi kendine şirincecik bir masum işte..bebekler iki sevgiyle doğarlar ya hani, onları yapanlar tarafından..!! bunda tek bi sevgi...o da verilen birşeye sevgi gibi ne idüğü belirsiz ötekinin ki de...

arada görüşemedik ne oldu ne bitti. çocuğun okul yıllarıydı,bluğ çağı........tam hırpalama dönemi işte...!! vurun kahpeye...şimdi gösterecekti gününü ona.ayıp.. arkana bakma, ayıp gülümseme, ayıp sevme, ayıp soyunma...!!! ayıp babana söylerim....için için ne hisederdi bilinmez.......beklediği dönem elindeydi.bebekken birşey yapsa vahşi görünebilirdi herkese.. oysa şimdi, çocuğun hallerinden yerinecekti....bak bak bak... hiç bana çekmemiş, ben böyle öğretmedim... haylaz bu..asi ruhlu bu,,, anneye babaya karşı geliyor,, bu bizim başımıza çok haller açacakkk..!!hheyy adammm kızına bak kızınaaa!!!! ben seni hiç böyle utandırmadım!! laf söz dinlemez bu terbiyesiz!! yani ne gözünün göresi vardı,,,,, ne kalbinin sevesi..!! zaten sevgi var mıydı ki..acaba o sevgisine sahip çıkmışmıydı ki..!!geçmişinde ne vardı bilinmez ama....biçtiği don evladıydı.sonraları şişik egosunu indirse de başkalarında... ilk göz ağrısı düşmanından vazgeçmek hiç mümkün olmamıştı..ruhu onu, onunla savaşmaktan alıkoyamadı....

bu uzun bir hikaye aslında...çocuğu anlatmak isterim.ama ANA karekter o kadar ilginç ki bunca yaşanmışlığımda, irdelemek, deşmek,deşifre etmek, büyüteç altında incelemek bundan sonra neye yarar bilmem.şaşkınlığımı belirttim o kadar..!! bir egoyu yıllar sürecek bir serüvene itmek, kakaklamak daha doğru..!! ve o serüvende, timsah gözyaşlarıyla seyretmek,,,, üzerinden yıllar geçtikçe bir de övünme cümleleri kurmak... bu sahnede her oyuncuya nasip olmaz.!! imrenmedim diyemeyeceğim...demek ki OSCAR her zaman iyi bir şey değil..!!....başarı....,, birinin gözyaşlarından, çilesinden, kandırılmışlığından, ezik gösterilmişliğin zaferinden geliyorsa....afferriimmmm senariste de oyuncuya da......alkışlayana da......afferim aynı ruhlara o zaman!!

bunu uzun anlatacağım....bu hikaye bitmez...