10 Mayıs 2013 Cuma

BİR PARAGRAF KEPAZELİK..

yıllardır hiçbir doğumgününü atlamamış,birşeyler yapmaya çalışmıştı kendince, ayrı olduklarında bile.. bir teşekkür cevabı şöyle dursun , bir paçozla yerlerde haberlerini duydukça,iç çekerek ağlamıştı.. son karşılaşmalarında ise hediyesini çoktan, alıp vermişti bile.. biliyordu beraber kutlayamayacağını.. hele o donuk suratıyla, arkadaşının yanında 'ne geliyosun ,kapıyı açmıyorum,seni aramıyorum' cümlesinden sonra,aramaya da niyeti yoktu.. yıllardır tahmin ettiği herşeyin doğruluğunu öğrenmişti... yukarıdaki odada olan bitenler, yanına yatırdığı mesai arkadaşları , vıcık vıcık ilişkiler, arandığında işim bitmedi daha yalanları.. bir insanın gücünü tüketme caniliği işte.. iyi niyetin kırılma noktası.. hala bekliyor olamazdı bir mesaj yada kutlama telefonu.. artık biliyordu kadın... eğer bunu yaparsa telefonun açılmayacağını , yüzünü ekşitip ,insanların yanında yine o arıyor diye çirkince deşifre edileceğini, bir kutlama varsa çağırılmayacağını.. yada telefon olurda açılırsa kuru bir teşekkürle,'bakın hiç yüz vermiyorum' edası takınıp geçiştirileceğini..... zaten programlar çoktan yapılmış olmalıydı, gerek yoktu ,iyi niyetiyle küçük düşürüleceği durumlara... yılışık ve onursuzca davranıyormuş hallerine.. bunları bilmek acıydı... öğürerek koştu yine arka tarafa aahhhh be kadın diyerek..... :(

HARİKA

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

yorum yaz