''çanakkale rüzgarı, öyle bir rüzgardır ki,esti mi eser,coştu mu coşar...katar önüne o koca kanatlı bulutları,savurur da savurur....çınarların meşelerin,dutların tarçın rengi yaprakları bir hazan seli olur,akar gider eriye eriye'' ÇANAKKALE RÜZGARI BOREAS.solmaz kamuran.
kitabından başını kaldırıp, şöyle bir gökyüzüne baktı.masmavinin içinde, pamuk pamuk duran bulutları, çocukken, hayal gücünü kullanır ve
hep birşeylere benzetirdi.tam da o an, yeniden hayal kurmaya, umut yeşertmeye niyet ettiği andı. 2 saat önce o bulutların üzerindeydi oysa.sabah uçağıyla geldiği istanbul'dan , akşam üzeri kıbrıs'a uçacaktı. bir yukarıdan, bir aşağıdan bakmak bulutlara......hayat ne enterasandı.kendini aynı frekansta sabitleyebildiğinde, o mutluluk akışı ve yeni mutlulukların hazırlanışı da ne kadar çabuk oluyordu....hayretler içerisinde geçirdiği 20 güne bir göz attı.İŞTEEEE BUUUUU diye haykırmak geldi içinden.
ilk durak, uçağını bekleyene kadar geçecek zamanda bir arkadaşının yakınlarda ki tesisiydi.bir görevli onu havaalanından, güleryüzle karşıladı ve oraya götürdü.herkes havuzda, çimlerin üzerinde yayılmış oturuyordu.kendine beyaz masalı bir kamelye seçti,kahvesini söyledikten sonra, kendisine yardımcı olan görevliden kısa bilgiler aldı.uzun zamandır mutluluğu kaybettim ,hükümsüzdür diye dolanırken, baktığı, gördüğü, yaşadığı, konuştuğu herşeyden bu kadar keyif alacağı ve hayata bu kadar teşekkür ve şükürle bakacağı aklının ucundan bile geçmiyordu 1 ay öncesine kadar.demek ki anlatılmak istenen buydu okuduğu onca kitapta. yarattığın an, devamını evren sana veriyor..!!! iyi ya da kötü. neyi yaratırsan sana geri o geliyor. a aaaa vay beeee diyerek...mutluluk dışarıdan gelicek diye, geçirdiği onca seneye baktı....tebessümle salaklığına bir daha yandı.öyle içten, öyle hevesli, öyle aceleci istemişti ki ,kendini yeniden....bulduğunda, kendisi ona hediye gibi geldi.:))içinde kaybettiği o duyguyu buldukça, avuç avuç çıkarıp dağatası vardı şimdilerde aklında.güzel bakmaya başlayınca, hep güzel yerler, güzel teklifler, güzel insanlar,güzel duygular birikir olmuştu.ne diye bunca yıl ,çirkin birşeyi güzelleştireceğim diye uğraş vermişti ki..??? ama neyse artık biliyordu ki,,, kimse değişmez..!!! vakitlice kafayı ve bakış açısını değiştirmek en doğrusu. vay salak vayyy diye dalga geçti kendinle..bir de seni akıllı sanırlar.napmışsın kendine böyle meğer....insanlar olmasa öpmesi geldi kendini kollarından:)))) ehh mutluluk, sevgi dediysek o kadar da değil,daha burada 2 saatin geçecek, doğru otur bakıym diye susturdu kendini:))
bu başlangıçlar,içinde ki coşkuyu ve umudu tetikliyordu.artık neye odaklanması gerektiğini biliyor,araya egoyu sokmuyordu.çabucak ayrıştırıverip,düşünceyi değiştirip,yola nasıl devam edilirse,ivme kazanılır biliyordu.daha öğrenecek, görecek çok şey olabilirdi.ama şimdilik bu anahtarla kendini güvende ve en önemlisi hiç olmadığı kadar huzurlu hissediyordu.binlerce teşekkür ve şükürle,bugün ki ikinci yolculuğuna hareket etmek üzere ayrılmak zorundaydı buradan.gökyüzüne tekrar baktı,,,ona gülümseyen bir bulutla gözgöze geldi...önce merhabaaaa sonra da haydi görüşürüz diyerek el sallarken buluta, ona yardımcı olan görevli soru bile soramadan belki de deli bu diye hınzır bir gülüşle bakmaktaydı arkasından:))))))
SEVGİLEERR....:))
HARİKA SAN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
yorum yaz