bir zamanlar,bir mahallenin birinde içe kapanık bir delikanlı vardı.kitap okur,kendi doğrularını yaratamaz,ezbere yaşardı.etrafındaki bütün kızlara bilgi satar,güya çok yardımsever ve merhametliymiş gibi etraflarında pervane olur,abazalığını gidermeye çalışırdı.yer edineyim derken yerinden olur,ayakta kalırdı.bu delikanlı düşünmek yerine,pervasızlığı seçtiği günlerde,içinde kendini büyütemediğinden,kaybedecek hiçbirşey yok deyip,kendini düş ilan etti...etrafa bıçkın zannettiği bakışlarını fırlatırken, ve hangi toplulukta olduğunun bile farkında değilken,ne kadar sapkın baktığının da elbette bilincinde değildi... çünkü O kendince her kızın düşüydü..azıcık keyifsiz olanı,o'nun gibi sapkın bakanı,ya da eşinin dostunun kız arkadaşlarını gözüne kestirir ben sizi anlıyorum edasıyla,şefkatini esirgemez,ertesi gün aranılmayı beklerdi...bu bekleme anında da yeni bir varlık edinmek için kolları sıvar,,hiç bulamazsa,eskilerden birine yanaşır,nabız tutardı...artık gönlü o kadar arsız ve sırnaşık hale gelmişti ki,,zamanın akıp gittiği, bir saygınlık kazanması gerektiği,birşeyi başarıp,hayranlık ve gıpte uyandırmak,doğru ve asil durmak aklına bile gelmez olmuştu..kendi içinde yitip giderken,un ufak olurken,aslında en derin pişmanlıkları ve azapları da yaşıyordu belki..kim bilir..sonuçta böyle davranmak ve bu hislerden mutlu olmak o'nun seçimiydi...keşke kadınlardan yana arşiv yapacağına,dost arşivi edinseydi de biri o'nun belden aşağı tuttuğu çeteleye bir kitap hediye edip,sevgiden mahrum erkeklerin,kendinden de mahrum kalacağını hatırlatabilseydi..
beden,temas,sevişme obezi olan erkeklerin,dikkat çekmek için yaşamaları,odaklarının bu oluşu pek anlaşılmaz birşey değil aslında...her kadın derken,bir kadın edinememek düştükleri durumun en vahim hali...o bir düştü....ve kendi uçurumuna DÜŞtü.....
sevgilerimle..
HARİKA SAN
Güzel olmuş, saygılar.
YanıtlaSil