meşhur sarı kanepemden bakış açım geldi aklıma...bir tek onlar görüyor mutlu mu bakarım, kızgın mı,üzgün mü, kaygılı mı, neşeli mi . onlara yansıyor tüm enerjim. nesnelerin enerjisini düşünmez bilmez çoğu insan. benim evdekiler öyle bir kaynaşmış ki birbirleriyle...beni konuştularını duyar gibiyim:))))o yüzden benimle geçirdikleri bunca sene için onlara teşekkür etmek geldi içimden.hikayeleri var her birinin.anılarımız var onlarla.öyle güzel anlar ki onları edindiğim zamanlar,kopamadım bu yüzden hiçbirinden.ömrümde öldürmeden baktığım tek çiçeğim yerdeki. necla ablam getirmişti. duvarda ki tablo ağlayan kadınlar.rahmetli kayınvalidemin hediyesi.neden ağlayan kadın verdiyse:))))başında istiridye taşıyan porselen kadın heykeli.eşim nişanlıyken hediye almıştı bana.o da ne adammış heykel alıp gelmiş nişanlısına:) annemin aksesuarları,babamın gümüşleri arkadaşlarımın hediyeleri derken kalabalık oluverdi ev.bir de şaha kalkmış atlı abajurlarım.allahtan kişnemiyorlar:)))
yani benimle zaman geçiren gün ,ay, sene hiç farketmez, canlı cansız güzel çirkin o da fark etmez, örümcek ağlarına bile teşekkür etmek geldi içimden. aklıma geleni geldiği an yapmak var ya serde...yapıvereyim dedim işte.......
engel olamıyorum içimde ki sevgiye....:)
evini özledin galiba... iş hayatı da seni yordu sanırım. anne ve baba da olunca rahat hareket edemiyorsun.seni oralardan kaçırmak lazım..gene döktürmüşsünüz bayan..tabii bu aralar yazılarından da uzak kaldın. yazmaya fırsat bulamıyorsun. hey heyler gelmiş demek...yazından bunları çıkarttım. ne akıllı adamım değil mi...şu akıllı adamı boşa harcadınız...zamanlama kötü oldu..şimdi oralarda olmak vardı ya...hadi neyse bir daha ki sefere..selamlar
YanıtlaSil